Granie w gry komputerowe dla wielu ludzi jest sposobem na spędzenie wolnego czasu. Po części nie jest to złe, ponieważ dla niektórych osób mogą być one pasją, a nawet źródłem dochodów, lecz pomyślmy o drugiej części, która zaczyna swoją przygodę w grach i zatracają się w nich całkowicie. Tam odnajdują swój świat, poznają nowych ludzi, nie mają ograniczeń, czują się tam po prostu dobrze. Nie widzą w tym nic złego, podczas gdy tracą kontakt z rzeczywistością. Przestają ich obchodzić obowiązki domowe, nauka, wiara. Liczy się dla nich tylko to, aby zalogować się do wirtualnego świata. Nie kontrolują tego ile poświęcają czasu na używanie komputera. Myślą, że tylko on jest im potrzebny, a cała reszta się nie liczy. Dlaczego? Tam czują się bezpiecznie, mają „przyjaciół”, mogą robić, co tylko chcą i tam mogą być najlepszymi. Jednocześnie w realnym świecie tracą możliwość poznawania nowych osób, tracą kontakt z rzeczywistością i swoimi bliski, nie rozwijają swoich pasji, nie uczą się, nie poznają tych cudownych rzeczy, które otaczają ich poza komputerem. Jest to uzależnienie, które ciężko przezwyciężyć, ponieważ takie osoby mają problem z otworzeniem się na „real” i nie czują się w nim komfortowo. W świecie gier otrzymujemy misje, przedmioty, satysfakcję z wygranej, dobrego ekwipunku, odnosimy „sukcesy”, lecz są one tylko w tym wirtualnym świecie i nie powinny mieć one dla nas większego znaczenia niż te osiągnięcia w prawdziwym życiu. Czyż nagrodą nie może być dla nas uśmiech bliskiej osoby, spędzenie czasu z rodziną, przyjaciółmi czy też osiągnięcia sportowe i naukowe? Czy nie z tego powinniśmy się cieszyć? Jeżeli widzimy, że któraś z osób w naszym otoczeniu coraz więcej czasu spędza przed komputerem, nie patrzmy na to obojętnie, postarajmy się zapobiec utracie przez nią udziału w realnym świecie. Spróbujmy zaprosić gdzieś taką osobę i starać się poświęcać jej swoją uwagę i czas. Pamiętajmy, że w rzeczywistości mamy tylko jedno życie i tylko raz możemy je przeżyć, a w grach, mimo iż mamy ich kilka, możemy mieć wiele osobowości i rozwijać naszą postać na różne sposoby, to nie da nam to prawdziwego szczęścia, satysfakcji i nie będziemy z niego zadowoleni.
Przeczytaj inne wpisy Oli: